Salonumun Penceresi
Can sıkıntımın en iyi dostu,
Bazen güneşi içime dolduran,
Bazen bahar yağmurunun damlalarını.
Bazen rüzgarın savurduğu yaprakları getiren,
Bazen yıldızları seyrettiğim,
Bazen ayın mehtabını misafir eden,
Bazen başımı uzun uzun yasladığım,
Uzun ve derin düşüncelere daldığım,
Uzaklara bakarak sanki hayatımın en uzağını seyrettiğim,
Bazen buğulu yüzüne resimler yaptığım,
Şiirler yazdığım…
Bazen küçük bir kuş ile onun ardından konuştuğum,
Bazen kedim ile birlikte dışarıyı seyrettiğim,
Kar taneleri çarparken elimle tutmak istediğim,
Yağmur damlalarının süzülmesini seyrettiğim,
Ardında kendimi korunaklı hissettiğim,
Önünde durup şarkılar söylediğim,
Zaman zaman da isyanlarıma arkadaş ettiğim,
Dışardan yağmur damlalarının,
İçerden gözyaşlarımın arkadaş olduğu,
Salonumun penceresi…
22 / 11 / 2016
Hüseyin ÖzcanKayıt Tarihi : 22.11.2016 09:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/22/salonumun-penceresi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)