Salon Şiiri - Mehmet Gazi Yıldırım

Şu salon
Evimin salonu
İçinde her şey var
Sen gör görebildiğin kadar
Şu yerdeki tahta döşeme
Tahtanın yapıldığı ağaç
Ağacın kesildiği orman
Ormanda meşe çınar çam
Karınca yılan
Yapraklarda çiğ taneleri
Düşmanından kaçan av
Avın korkuyla sıklaşan nefesi
Korkunun ve acımasızlığın ortak sesi
Çiçek kokusu
Böcekler kuşlar
Kuşların korosu
Şu penceredeki cam
Camın yapıldığı kum
Kumun alındığı deniz
Denizde balık yosun ve tuz
Dalgalar
Dalgaların dövdüğü kıyılar
Martılar
Martı çığlıkları
Cam göbeği mavi
Ve yosun yeşili
Şu dolap
Dolapta raf dolusu kitap
Her kitapta dünyamızdan başka bir dünya
Her kitapta başka bir hayat
Yerdeki milas halısı
Halıyı dokuyan kızlar
Kızların elleri
Konuşurken ekmek gibi kızaran
Utangaç yüzleri
Ve gözleri
Derin bir gölden
Daha derin bakışlı gözleri
Düşleri düşledikleri
Yününden halı ipi yapılan koyunlar
Koyunların yanında kuzular
Kuzularla oynaşan
Yeşil yaprak kokulu
Kızıl elma yanaklı
Güneş bakışlı çocuklar
Şu ortadaki masa
Masada yaşanan dostluklar
Salon dolusu kahkahalar
Söylenen şarkılar
İçilen şaraplar
Şarabın yapıldığı üzüm
Üzümü veren asma
Asmanın topraktan suyu emişi
Üzümün tadı
Taneleri üzerindeki buğu
Duvardaki tablo
Tabloyu yapan ressam
Ressamın paleti tuvali fırçası
Boyaları
Boya kokusu
Ressamın parmak izlerini taşıyan fincan
Yarısı içilmiş sigaralar
Dolu küllükler
Küllükten dökülen izmaritler
Köşedeki kanepe
Kanepenin altında gizliler saklılar
Üstünde küsmeler barışmalar
Plansız zamansız sevişmeler
Köşede eski bakır kap
Bakırda insan emeği alın teri
Bakır ustasının
Ve onun ustalarının
Parmak izleri
Şu plastik sandalye
Plastiğin yapıldığı petrol
Petrol için savaşlar
Petrolle çalışan arabalar
İnsanların araba tutkusu
Arabalarla taşınan hayatlar umutlar
Arabaların getirdikleri
Arabaların götürdükleri
Kavuşmanın sevinç gözyaşları
Ve hüzünlü ayrılışlar
Bu salonda her şey var
Yeterki sen gör
Görebildiğin kadar