Saloç Şiiri - Sinan Oğuzhan

SALOÇ

Yiğitlerin köyünde doğmuştun,
Seni doğuran ana avrattı ezelden,
Ataların dağlardan inen yiğit efe,
Daha bıyıkların terlemeden bile,
Ellerin terledi ırgat tarlalarında,
Mal senin mülk senindi can da,
Bu yükün bir ırgatı sendin Saloç.

Eline silah değmemişti bir gün bile,
Avrat anan biliyordu babandan,
Yiğit bir kez atardı elini silaha,
Ölüm dökülürdü gözlerinden,

Bir gün sularken atını çeşmede,
Fadime’ni gördün hiç görmemiş gibi,
Yiğitleşen sadece bedenin değildi,
Yüreğin tüylerin bitmeden dikildi,
Dağ oldun bir anda, efeleştin günsüz,
Allı fistanıyla aldın Fadime’ni sözsüz,

Daha üç günlüktü erdiğin murat,
Çekemedi it kopuk yiğitliğini,
Bulaştılar sana sinsice bük içinde,
Baban gibi bir kere el attın,
Ölüm kustu silahın kanlı pusuya,
Yedi iti devirdin bir yürekle,
Hani derdik ya yiğitler içinde,
Yiğidi kadın, yalan, para bozar.
Senide karılar bozdu be Saloç.

Kıymadın soysuzların karılarına da,
Tuttular seni taşlı feryat yağmuruna,
Namerde mertlik olmadı bin kere,
Döndün mertçe sırtını kancıklara,
Sırtından vurdular seni kahpece,
Düşemedin Fadime’ nin kucağına,
Daha muradının kırkı çıkmadan,
Kara kırk girdi avradının koynuna,
İki canlıydı ellerinde can kanınla,
Ardından o gün yemin etti ölümüne,
Değmedi kimsenin eli canından öte,
Bakmadı gözleri kimsenin yüzüne,
Can yiğidin doğdu dokuz ay sonra,
Bini bir soysuz namertlere karşı,
Her kes unuttu seni gün be gün,
Bir avradın unutmadı gün yüzünü,

25.06.2005 22.54
Malkara evim