Salmadan Bitti Şiiri - Mehmet İslami

Öyle bir hayat ki yaşadıkları
Aradıklarını bulmadan bitti
Cehennem yoluna döşedikleri
Dünyâ çiçekleri solmadan bitti

Dirgen ile savurunca harmânı
Felek kesti dizlerdeki dermânı
Dokuz Yüz Altmış yıl taşıdı canı
Bu dünyâ; ona da kalmadan, bitti

Kâinâta dikti bunca dikti ormânı
Şöyle-böyle sürmüş idi devrânı
Emânete ilka etti fermânı
Arzusu, muradı olmadan bitti

Hafıza-i beşer ma’lûl-ü nisyân
Nisyânlâ malülde ediyor isyân
Gafletsiz erbab-ı kemâlât insân
Biçârenin yüzü gülmeden bitti

İsyân beşiğine belediğinden
Eleği küfür de elediğinden
Yetmiş yıl eline doladığından
Şeytan dizgini salmadan bitti

Sevdiği bâtıl hakîkat kızdığı
Nimete nankörlük edip azdığı
Sevdiğimsin dünya diye yazdığı
Mektubuna cevap gelmeden bitti

Sıratı müstakim yolu bilmeyen
Kim akıllı kimler deli bilmeyen
Akıttığı salyasını silmeyen
Rûhu bedeninde, ölmeden bitti

Kimisi havada sinek misâli
Kimisi ummanda binek misâli
Kimisi; süt vermez inek misâli
Tuttuğu ayrığı yolmadan bitti

İSLÂMİ; her zaman önü baktı
Zulmetin üstüne bir kibrit çaktı
Hikmetinden nehir yukarı aktı
Nefsi kırk parçaya bölmeden bitti