Sallanan Yuva Şiiri - Kamil At

Tahminen yuvamın yeri sallanıyor
Çetin bir zaman başlıyor gibi
Başıma güçlü hüzünler çullanıyor
Huzurun tadından dışlıyor gibi

Dik başım şahsıma bela getirdi
Gurur canlandı günü batırdı
Düşünceler beni nereye aktardı
Kaygılar bedeni şişliyor gibi

Dereden akıyor eski günlerim
Feryadım gelse kendim dinlerim
Yarını anarken umut kazanlarım
Aniden bir hisle haşlıyor gibi

Karanlıkta ışık sevdiğim meğer
Hiç yere gözüme düşler yağar
Yoksa inadım her zoru boğar
Ölüler bile canlandı taşlıyor gibi

Nedeni ise insan, yuva delinmez
Kamil At delene dost olunmaz
Kim nasıl dağılır, yarın bilinmez
Aykırı kafam bunu işliyor gibi