Sallanan Çocuk Şiiri - Ahmet Genç

Sallanıyordu Çocuk Sandalye Üzerinde,
İki Elini Koymuş Ayak Bileklerine,
Bir İleriye,Bir Geriye, Hu Allah Diye,
Saatlerce,Giderek Artan Bir Tempo ile.

Ona Nenesi Göstermiş idi Yıllar Önce,
Başta Oyun Geldi,Farkına Vardı Beşinde,
Sallanıyor, Bulduğu Yerde, Hu Allah diye.
Altısında Başladı Kuran’ı Öğrenmeye.

Korkardı Anası Deli Diyecekler Diye
Kardeşleri bile Gülerdi Onun Haline.
Bu Hangi Çocuğun diye Soranlara bile,
Tanıtırlardı Sallanan Çocuk Ahmet Diye.

Sallanması Birden Kesilmişti Yedisinde
Kuran’ Hatim Etmiş idi On ikisinde
Zaman Gelip Geçmişti,Geldi Yirmibeşine
Sallanan Çocuktan Birşey Kalmadı Geriye

Başlamıştı Artık Sigara vede İçkiye
Kırıcıydı,Ama Kötülük Yoktu Kalbinde,
Elinde Olmasada, Diyemezdi Yok diye.
Bir şeyleri Yanlış, Yaptığını Hissetmekte.

Gelmişti Ahmedi Artık Otuzyedisine,
Bir Kitap Okumuştu Dua ve Zikir diye,
Başlamıştı İçindeki Çocuk Harekete.
Arıyordu Sallanan Çocuğu Bir Yerlerde

Bulmuştu Sallanan Çocuğu Derinlerinde
Hiç Niyeti Yoktu Artık, Onu Kaybetmeye
Yeminide Etmiş idi, İçki İçmemeye,
Son Hedefi Koydu Sigara Bitecek diye.