Sallamıyorum Şeytanı Şiiri - Beylem Gezer

tek seferde yazamıyorum
sana akan gönlümün
çırpınışlarının dramını
duygularımı düşüncelerimden
ayıklamalıyım
gibi bir hisse kapıldım
kapıldığım akışa set gölgesi düşünce

yönümün sana kıyamıysa
zehirlenmiş hayatımın
panzehiri oluyor
henüz kendimde değilken
seni sen olarak yazamam Keşkem

seni azar azar yazmalı
seni yazmanın
seni sevmekten
daha zor olduğunu
hissettirmeli kaleme
kalem korkmalı
korkutmalı kalemi
ola ki dalgınlığına gelir de
gelişigüzel bahseder senden
o vakit o kalemi kırmalı

el insaf be yâr
gör artık
gel artık
dedirtmeye çalışan şeytanı
sallamıyorum
bilesin ki
en ufak bir sitem dahi gelmez dilime
un ufak ederim gelecek olan o düşünceyi

sen oku diye değil
okun diye yazmak istiyorum seni
okun ki
her âşık ben gibi sevsin yârini
her yâr sen gibi büyülesin âşığını
yoksa acizliğinden seni yazamayan
gönül alfabemin aynasında
kendini görmen olanaksız
buna ihtiyacın da yok zaten
kendini benden okumaya
ne lüzum var
sen kendini biliyorken

okuma zaten
okuma ki
kendine aşık olmayasın ey yâr
-bir de senden duymak isterim kendimi dersen
benim yüreğimle bakma kendine diye okuma-
(ki gün gelir de yazabilirsem seni)

hasretinden donarcasına da
yanarcasına da
yaşasa da bu yürek seni
kalemin ifadesine düşemeyen
utancı ile kıvranıyor

hasretin ifadesi çok ağır gelse de yüreğime
vuslatını görebileceğime olan inancım
geçecek sabret diyor
gelecek
yürek közün gelecek diyor
gör o vakit ki ifade nasıl da hafifliyor
sabret

ve ekliyor;
vuslatta kalem ve sözler geri duracak
gözler
ve yürekler konuşacak
hayaller de geri duracak
gerçekler oturacak
hayatın sevda köşesine

can
biz
hep
aşk
sus

sözler söz alırsa da sadece üç harfle...