Salkımda asılıydı gözlerin

salkımda asılıydı gözlerin
öpemedim tanelerini

bir güz yağmuru üstüne düşer
saklı topraklarına şehrimin
sana karanfiller topladım
yoksul mahallelerin en ücra köşesinden
sonsuz baharlarına koşuyorum
gözlerin gül bahçesi ellerinde menekşeler

suskun nehirler sızıyor içinden gönlümün
köpüklerinde boğulmuş düşüncelerim
sana avuç dolusu yağmurlar getirdim
gizlemem gözlerimi bulutlardan
sus bahar duymasın
bu sefer siyah çaldı yeşillerimi

başları önünde utanan başaklar gibi
hangi sabah kaç şehre doğar kim bilir
kaç gönül uyumaz bekler sevdiğini
saçlarına takılan rüzgarlar gibi
salkımda aslıydı gözlerin
tutup da öpemedim tanelerini