Bir salkım söğütle büyüdüm...
O benim çocukluğuma,gençliğime
Hüzünlerime,aşkıma,hayal kırıklıklarıma,
Ben onun dallarının büyüyüp,gövdesinin kalınlaştığına
Şahitlik ettik...
Aynı rüzgar onun yapraklarını benim saçlarımı okşadı
Her sonbahar da büyük bir metanetle,
Yapraklarını ve tüm canlılığını teslimiyetini gördüm...
Onu bilmem ama ben ondan çok şey öğrendim...
Teslimiyeti öğrendim...
Her şeyin bittiğini zannettiğimizde bile
Yeni güzelliklerin bizim için hazırlandığına...
Ölürken bile yeni bir doğuşa hazırlandımızı...
Ve her sevdanın,her yürek yangının sadece
Kendi içimize dönüşümüz olduğunu...
O bana yaşamayı öğretti...
Kayıt Tarihi : 26.5.2013 17:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kezban Akdağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/05/26/salkim-sogut-ogretisi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)