Salkım Söğüt Şiiri - Abdullah Odabaş

Ey ihvanlar ey yarenler,
Gelin görün şu halini,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,
Havfi haşyet endamını kaplamış,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Dünya ile bir ilgisi kalmamış,
Hep ağlamış şu fanide gülmemiş,
Derdin bilmiş gece gündüz ağlamış,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Aldanmamış şu dünyanın varına,
Güvenmemiş budağına dalına,
Aşık olmuş mevlasına yarine,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Her an gözü aşağıyı gözetmiş,
Ağlayarak göz yaşları iz etmiş,
Kadir Mevlam ne güzelde bezetmiş,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Havfı ilahiden eğmiş başını,
Akıtmış gözünden yere yaşını,
Görmedim cihanda onun eşini,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Kaderine boyun eğmiş bakıyor,
Her görenin ciğerini yakıyor,
Miski amber çiçek gibi kokuyor,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Ey gönül gafletle bakma ağaca,
Bu aziz ömrünü verme sen heçe,
Düşün derdini ağla her gece,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Yareb uyar acizi n'olur uyansın,
Bilip günahını Hakka dayansın,
Ağaç misali her seher yansın,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

İster hoca ol istersen hacı,
Çıkmasın içinden böyle bir acı,
İbretle bak da gör gel bu ağacı,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Ağaçta seyreyle sırrı hüdayı,
Hak yolda olmuş sanki fedayı,
Ağlıyor ağaç işit sedayı,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Bakmaz yukarı dikmez başını,
Görsen ya gözünden akan yaşını,
Çayır çimen bırakmıyor peşini,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Kibir yok gurur yok sarılmış yere,
Aşkı ilahiden her taraf yare,
Arzuhal eylemiş perver diğare,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,

Meftuni düşün sen havfi ilahi,
Nefsi emvareye karşı kusan silahı,
Soyunup gafletten hem eyle ahi,
Ne mübarek salkım söğüt ağacı,