Her sabah el sallıyorum mutluluğa
Salıyorum iplerini uçurtmamın
Gökyüzüne alabildiğince uzaklara
Umutlarım semada özgürce uçuyor
Gün bitip akşam olduğunda
Topluyorum iplerini uçurtmamın
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
