Salıncak Hüznü Şiiri - Erçağ Akarca

Rüzgârların arasından bir koşu görüyorum caddelerde,
Rüzgârlardan kaçan ihtiyar evlere bakıyorum kaldırımlardan,
Eksilmiş saçları evlerin gençliği kalmış iptidai mekteplerde,
Eskimiş bakışları şehrin ürkek çocuklarına kayıyor,
Evlerin eskimiş bakışları tutuyor sanki tarihin nefesini,
Evlerin eskimiş bakışlarından izliyorum tarihi,


Savaşların,barışların,kalabalığın,yalnızlığın silueti,

Kendini kimsesizliğin kutbuna ışınlamış bir bedevînin hayali,
Gözlerime sığındı evlerden evlere sarkarken salıncaklar,
Gölgesizliğe sığındı duvarlardan duvarlara yansırken salıncaklar,
Evlerin ortasında eski bir raf sessizliğini silkiyor balkonlardan,
Sessizliğinin simleri dökülüyor ürkek çocukların bakışlarına,
Bir salıncak arıyor çocuklar,bakışlarını tarihin nefesiyle yıkacak salıncaklar,
Odamın havalandırmasından izliyorum raflardan akan zamanı,
İzliyorum geçmişten günümüze kanat çırpan bir salıncak hüznünü...