Salıncak Şiiri - Füsun Sayan

Karlı bir kış günü
Bir parka götürdü beni ayaklarım
Karşımda ağır ağır sallanan
Boş bir salıncak
Gözümde canlandı çocukluğum
Bir zamanlar
Böyle bir salıncağa binebilmek için
Sıra beklerdik heyecanla
Sonra bir ileri bir geri
Sanki uçardık bulutlara
Peki sonra ne oldu?
Birden büyüdük
Ama hep içimizde kaldı büyümeyen çocuk
Şimdi duygularım
Hayat denen salıncakta sallanıyor
Aradaki tek fark
Çocukluğumun salıncağı beni göklere uçururdu
Hayat salıncağı, yerden yere vuruyor......