Salıncak Şiiri - Ahmet Emer

Sen bilirsin dedi O' na
sen bilirsin salıncağın hazzını
istemez olur musun hiç
bir daha sallanmayı

her sallanış bir uçuş hazlar diyarına
adrenalin deryasında boğulurcasına
bazan küllenen bir ateşi harlatır
bazan yanan kalbe su taşır esinti
deli kavak gıcırtılarınca enginlerde
kanamakta olan yaranın orgazmında
tuz basar gibi çatlağın arasına
acıyla kanar suya göl olur vaha
kör olur sağır olur söyleyemez dilin de
kamaşır damağın öpüşmenin tikinde
gerilen ipin her gidiş gelişinde
ziğim ziğim terleyip buhar fışkırdığında teninde
üşürsün bile birden belki de
küt küt vuran adeta çıldıran kalbini
unutur her şeyi dalarsın o an inzivaya
bir uzar bir kısalır ufuklar
kan üşüşür beynine
çiçeğe konan arı vızıltısı sanki
kulaklarında siren sesinde çınlama
gözlerin bir kararır boşlukta düşecek gibi olursun
bir döner adeta fal taşına
yitersin batan Kapadokya güneşi gibi
yayılan (tenin) kızıllığında
uykuya kucak açar gönlün tatlı bir huzur içinde

sen bilirsin dedi O' na sallanmayı
sen bilirsin sallanmanın hazzını
istemez olamazsın bir daha sallanmayı
bana da unutturdun çiçekten bal almayı
gök kuşağında sallanmayı!