Salıncak Şiiri - Yasemin Ayzin

Her akşam aynı yoldan geçerken,
Düşünürüm hep aynı şeyleri.
Yürür sol yanımda boşluğun.
Yüzü, soğuktur sensizliğin.
Islanmış bir köpek yavrusu bakışlarında
Titrer
Ellerim.
Dönme dolaba koşulmuşcasına bağlıdır yüreğim yokluğuna.

Porque no grasso,
Ya da,
Adagio çalar Albiani’den binlerce kez içimde.
Özlerim...........
Seni özlediğim kadar,
Belki daha çok
Ölümü de........

Şerefine dinlerim,
Hiç olmamana.
Kimseler dokunmasın, konuşmasın isterim o anda.
Huysuz, öfkeli ve delirmiş bir durumda.
Anla!

İçimde “unutma beni” çiçekleri.
Yıldızlara sallanmak isterim.
Günlerce, gecelerce, saatlerce.
Bir çocuğu büyütür gibi özenle,
Büyütürüm yitik sevdanı özlemle.
Sessizce,
Sensizce ve kimsesizce.
(24/01/2003)