Salıncak Şiiri - Mustafa Öncer

Çocukluğumda;
Ben hiç binmedim salıncağa...
Salıncak adeti mi yoktu bizde çocuklara kurulacak,
Yoksa salıncak kurmaya ip mi?
Bilemedim...
Kim bilir salıncak özlemimi,
Beki de içimden hiç,
Silemedim...

Bebekliğimde;
Sıkı sıkı sarılmış kundakla yatırılırdım salıncağa...
Bir duvardan diğer duvara,
Sallandım durmadan...
Sallandıkça mı ağladım,
Yoksa ağladıkça mı sallandım?
Bilemedim...
Kim bilir salıncak nefretimi,
Belki de içimden hiç,
Silemedim...

Gençliğimde;
Salıncak kurulurdu bayram yerinde...
Erkekler kızları sallar,
Birileri de muziplik yapar,
Elinde çalı sopasıyla,
Sanki bilmiyormuş gibi,
“Yavuklun kimmm” diye bağırarak,
Her sallanışta,
Hafifçe vururdu salıncağa...

Ben gençliğimde de hiç salıncağa binmedim, Bayramlarda...
Salıncak korkumdan mı,
Yoksa yavuklum olmadığından mı,
Bilemedim.
Kim bilir bu yüzden,
Belki de çoğu zaman,
Köyde yaşanan bayramlarda,
Bayram yerine,
Gelemedim.

moncer
10.08.2018