Salına Salına Şiiri - Yılmaz Yıldız

Aşk,
ikimiz için de
farklı anlamlar taşıyordu
o zamanlar...
Fırtınanın
kendi sesinden ürpermesiydi
benim için.

Senin için,
yalnızlığın o vazgeçilmez tutkusu.

Sonbahar yaprakları düşerken
sessiz,
sakin,
salına salına...

Salınırdı çocuklar
Etiyopya'da.
Sevinçten değil
açlıktan...

Biz,
dururduk denize karşı
ve biraz da
umarsız.
Kabarırken dalgalar
en hırçın şekilde
yan yana durur
salına salına
şarkılar söylerdik.

Ki halen
salınıyordu çocuklar
Etiyopya'da.
Sevinçten değil
açlıktan.