Salın ve Kıvrıl.... Şiiri - Yeşim Yorulmaz

Ev eşya dolu.
Mobilya, halı, mutfak, banyo....
Süpür, süpür;
Sil, sil;
Toz al bacım, toz al.
Yıka çamaşırını de babaaam,
Bir de ütüle

Ohhhh bir duş al da,
Silkelen güzelim, serinle şöylece.

Koy ocağına yemeğini.
Kur mükellef bir sofra.
Canım benim,
Şöyle cilvelice, nazlıca.

Türk kahfesini yudumlarken,
Salın, kıvrıl, tam ortada..............

Eskiden öylemiydi ya! ! ! ! ! ! !
....................................................

İki sedir, bir somya
Sinideki tek tabağa, kaşık salla.
Çek şalvarını hanım,
Basmada göyneğinin üstüne.
Al başına da bir yazma,
Haydi doğru tarlaya.

Erkek adamdır efendin,
Yaylansın köy meydanında.

Gel zaman, git zaman,
Gelsin elin kızı nataşa.
Salınsın dursun,
Sütun bacağıyla.

Sen dövün dur,yak ağıdını.
Aynı köy meydanında.

Herkes, ununu eleyip,
Eleğini asınca duvarına.
İşte ben o zaman giderim
Bu yazdığım zamanlara. :)))))