Gurbetimdir bu dünya
Nereye kaçsam yalnızım
Vuslat bana bir rüya
Herkes doğru ben yanlışım
Sıla ufukta bir meşale
Bu şiir hiç kimseye yazılmıştır
Alınmasın hiç kimse
Dilin bağı çözülmüştür
Darılmasın hiç kimse
Bana yol gözükmüştür
Yorulmasın hiç kimse
Bahar çiçekleri vardı ellerinde
Yüzünde yorgun bir gülücük
Kışa inat sımsıcaktı gözlerin
Umut, neşe vardı sözlerinde
Bende sonbahar sarı yapraklar
Hayat bahçesinin ölüm meleği
Söyle hayat nereye gider
Gönül bahçesinin solgun çiçeği
Söyle hayat nerede biter
Açılır kapılar sonuna değin
Ey sevgili
Sevsende sevmesende
Bir gün çıkıp gelmesende
Gözyaşımı silmesende
Unutamam sevmekteyim
Haşroldum varlığın sonsuz çölünde
Kıyamet her gece başımda koptu
Kayboldum yokluğun sonsuz gölünde
Cehennem ateşi beynimi yaktı
Tık, tık, tık
Şemsiyeme yağmur yağıyor
Yalnızım
Gidiyorum bir yolda ne uzun ne ince
Gecede gündüzde belli değil aslında
Gökyüzünde karabulutlar var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!