Halimi söyledim yüce dağlara
Dağ anladı beni yol anlamıyor
Bülbül oldum girdim bahçe bağlara
Bağ anladı beni gül anlamıyor
Muhabbet işlemiş benim özüme
Gel kardeşim cahil olma
Dağ başında kar olmalı
Gerçeklerden kaçılır mı
Kaçanlar hep kör olmalı
Konuşalım peşin peşin
Sakın umudunu yitirme gönül
Mecnun isen Leyla geçer çölünden
İnsan gibi yaşa insan gibi öl
İnsan-ı kamiller anlar halinden
Bilirsin bu dünya fanidir fani
Gözün aydın zalim aşkımız bitti
Arkamdan bakarak ağla istersen
Söylemiştim sana ele benzemem
Sel olsun gözyaşın çağla istersen
Sanma yalan ile uyuttun beni
Ne ağlarsın dertli gönül
Canan cana kıymış olsun
Elden zarar gelmez bize
Dostlar bunu duymuş olsun
Dert üstüne dert eklerim
Korkma dostum boşa korkma
Herkes birgün ölmüyor mu
Zalimlere karşı durmak
Hiç içinden gelmiyor mu
Soğan ekmek yediklerin
Şimdi gurbet beni bekler
Yollar bozuk gidiyorum
Yüz gülerse derdi gizler
Gönlüm ezik gidiyorum
Hasret nedir çeken bilir
Gözüme göründün Aslı misali
Beni Kerem gibi küle çevirdin
Sensin beni böyle divane eden
Dünyayı gözümde çöle çevirdin
Duygular kaynayıp coşar içimde
Sana nasihatım var deli gönül
Bu yalan dünyaya sakın inanma
Bin cefa gelsede bu tatlı cana
İnsanı sevmekten asla usanma
Eğer hakikatı bulmak istersen
Daldan kopan yaprak misaliyim ben
Kapıldım rüzgara savruluyorum
Hayal çöllerinde geçiyor ömrüm
Yandım susuzluktan kavruluyorum
Kötü talih benden uzak gitmiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!