Salim İpek Şiirleri - Şair Salim İpek

Özledim be adamım
Seni yaşarken özledim
Özledim be adamım
Uyurken özledim
Kokunu özledim mesela
Sakallarını özledim

Bu nasıl sevmekmiş, nasıl sevdaymış?
Daha ölmeden beni mezara koydun.
Kirpiğin, kaşın, o selvi boyun.
Kırdın kolum, kanadım huyların batsın

Adımı dilinden düşürmezdin

Adresim belli
Beni büyük şehirlerde,
Kalabalık caddelerde,
Çıkmaz sokaklarda değil!!!
Gözlerinin daldığı yerde,
Gönlünün derinliklerinde ara...

Seni bu kadar çok sevdiğim için
Her şeye rağmen hep kalbimde olduğun için
Ne kadar uzakta olursan ol
Her çağırışında koşup geldiğim için affet beni

Sana yarınlarım dediğim için

Ben ki sevdanın
En ağır bedellerini ödedim
O yüzdendir
Kalbime dokunmayanın
Tenine elimi sürmedim

Bir gün yaban ele gider dönmezsem
Arkamdan üzülüp ağlama anam
Ecel benim de canımı alırsa
Kendini kahredip ağlama anam

Bilirim ciğerdir nasıl yanmazsın

Ah be hayat
Ne acılar çektim
Ve ne çok yoruldum....
Bir bilsen
Sen merak etme
Mahsun gözlerle bakma yüzüme

Akıl der ki gönüle
Ne gezersin beyhude?
Gel otur yanıma
Bir çift söz dinle

Gönül cevap verir akıla

Kalbime ektiğin gonca güllerin
Hayata tutunduğum tüm ümitlerin
Yüzümde ki tebessümün ve sevinçlerin
Sensiz manası yok al da öyle git

Aşkın dünyamdan daha büyüktür

Güvenme şakşaklarına
Sesleri seni aldatır
Koşarken alkış tutanların
Öldüğünde elleri kırılır.