Salih Ya Da Kör Talih Şiiri - Necati Ocakcı

Salih’ten, borcunu istedim bugün
“Valla arkadaşım, veremem! ” dedi
“Elde ne var ne yok, kaldı üç öğün
Sana yalan çıktım, veremem! ' dedi.

“Dedim; noldu gardaş, anlat bir hele? ”
Gözden akan yaşlar, dönmüştü sele
Sözünde yalan yok, özünde hîle
“Tövbelerim olsun, veremem! ” dedi.

“Bakkalın önünden, geçemez oldum
Kasap, manav derken, eridim soldum
Anla beni, bin bir, derde gark oldum
Nefesim kokuyor, veremem! ” dedi.

“Elektrik, su, yok, hepsi kesildi
Bağırdım, çığırdım, sesim kısıldı”.
Öfkeyle kolumdan, tuttu, asıldı
“Yemin billâh etti, veremem! ” dedi.

“Elimde fatura, tuttum sırayı
Kap-kaççılar kaptı, otuz lirayı
Koştum; şerefsizler, açtı arayı
“Benim şartel atık, veremem! ' dedi.

Aklını fıydırtmış, feleği şaşmış
Ağzından tükrükler, köpürüp taşmış
Dengesi bozulmuş, ayarı kaçmış
“Valla da, billâ da, veremem! ' dedi.

Yapıştı yakama, bırakmaz Salih
Sanki o iktidar, ben de muhalif
Ha Salih’ti adı, ha da kör talih
“Alış- veriş kesat, veremem! ' dedi.

“Yahu bırak beni, gideyim” dedim
Nerden rast geldi de, para istedim
Dövecek zannettim, patladı ödüm
“Sıkıştırma beni, veremem! ” dedi.

“Tamam be Salih’im, var git yoluna
Şen şakrak, bülbüller, konsun dalına
Ne zaman geçerse, paran eline
-O zaman verirsin”, “veremem! ” dedi.

Salih’in feryadı, yürek dağlıyor
Sulu sepken gibi, nasıl ağlıyor?
Dedi; “herkes benden çıkar sağlıyor”
Bıraktı yakamı, “veremem! ” dedi.

Necati dostunu; kırmadı, gitti
Alacak verecek, böylece bitti
En son Bakırköy’de, ziyaret etti
Salih gülüyordu, “veremem! ” dedi.