Toplumun salaklığı sarmış etrafı,
Her adımda bir yargı, bir önyargı
Kendimizi kaptırırız koca bir sisteme
Düşünmeyiz sorgulamayız, neyiz biz diye
Bir varoluş yolculuğu başlar içimde,
Gökyüzünde yıldızlar parlıyor çocuk,
Büyüyemedin belki, ama ölmedin hiç.
Kalbimizde hala yaşarsın, en güzel çiçeksin,
Sonsuz bir masalda rüya gibi iç içeyiz.
Gülen gözlerin, masum gülüşünün hatırası,
Gözlerinde masumiyetin ışığı parlar,
Savaşın ve zulmün gölgesinde karar.
Çocuk yürek çarpar, umutla dolu,
Ama savaşın acısı da yüreğinde dolu.
Kumların üzerinde çıplak ayaklarla,
Gözyaşları süzülür dudaklarından birer birer,
Gelmiş geçmiş tüm kötülükleri anar içten içe nehir.
Bir zamanlar neşeyle dolu gözleri artık puslu,
Küçük bedeni kırık dökük, yaşamın darbesine suslu.
Gökyüzüne bakar o masum çocuk, çaresiz ve sessiz,
Gecenin sessizliğinde çırpınır ızdırap,
Yalnızlık gizlice sızar, kemirir içini.
Hayal kırıklıkları sarmış bir ömrü,
İnsan, yüreğinde taşır, bin bir hüznü.
Koşar belirsizliklerin ardında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!