Gökyüzü insan gibidir aslında
Farklı olarak sadece
Gökyüzü her akşam kararır.
İnsansa ne zaman isterse
Ve ne zaman isterse aydınlanır.
Üzgünüm kendime sana hayallerime hayal kırıklıklarıma.
Oysaki çok basit çok masumcaydı hayallerim.
Hayallerimin avukatı ben hakimi sendin.
Bir çocuğumuz olsun isterdim.
Annesi sen babası ben olayım.
Güzel günler görecek miyiz gerçekten?
Güneşli günler,mutlu günler.
Yoksa günler kısır döngüye mi girdi.
Hep kötü mü artık hep karanlık?
Yüreğimize dokunmayacak mı yoksa
Çoğu şeyin çaresi vardı.
Zaman hariç ölüm hariç.
Benim seni sevmemem hariç.
Kalbimin surları dardı.
Bi anda girdin içeriye.
Hayallerimiz birer platonik sevgil.
Boşa didinip durduk değil mi ?
Kendimizi küçülttük.
Hep başkalarını düşündü.
İniyorlardı hayatımıza yılan gibi.
Bu aralar sürekli düşünüyorum.
Ama artık ne düşüneceğimi kontrol edebiliyorum.
Bir düşünceye başlıyorum.
Sonrasında devamı geliyor.
Kurduğum hayallerin sonunda ise her zaman
Nerdesin güzel gözlüm?
Nerede kaldın.
Beklemekten ağaç oldum.
Gel artık sevdiğim.
Bir sonbahar günü
Yalın bir hayattı başta.
Sonra keşfetttim kendimi.
Biliyordum boşa sevdiğimi.
Kalp bastırdı sürekli.
Kalbim dayandı her şeye .
Özlemim hiç buluşmayan iki ölüme paralel iki çizgi.
İçinde sadece var sevgi.
Asla ama asla yok yergi.
Kanatsız bir meleksin sanki.
Senki benim aşk çiçeğimsin.
Yanmışım bırak yanayım.
Acıma bir çıra da ben yakayım.
Alıştım artık yokluğuna.
Gelmeyeceğin sonsuzluğuna.
Cebimden gitseydi keşke.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!