Karanlıkta parlak benekler
Bazıları bırakıyorlar kendilerini geceye
Söndürüp ışıklarını nem topluyorlar
Yeni bir hikayeye uyanacağım onlar gibi
yine düşmüş yüzün
çiğner ayakların
sabah güneşi germiş tenini
çatlaklarına hatıralar dolmuş
gün görmüşsün belli
belki belirsiz ama zaman geçmiş yanından
en iyisi mavi ol sen bana
mavi düzenin uyumun rengi
bu kaostan çıkar beni
huzur ver bana
göğsüne yasla
mavi evrenin rengi
öyle ya refakat ediyoruz
en azından kendimize
bu bedenler dar, kusurlu
ne var ki bu derinin altında
etten, kandan geriye ne kalacak
bu gece söylemişti vadilerde yankılanan ağıtı
gökyüzü kadar telaşlı şimdi
karanlık üzerime çökmeden
ben onu çarşaf yapacağım yine hayallerime
kendime oyunlar oynayacağım ağıtlara inat
ama yine tek başıma öylece sakin öylece yalnız
matem havası vardı bugün
gökyüzü hüznüme ortak oldu
sen kaldın
dalgaların sesine eşlik eden gözyaşının tadı kaldı
bu pencere delik deşik
cam kırıkları avluda
derken güneş saklı
bulutlar ısınmış mutlu
yüzleri olsa gülümser
bu benimle ilgili değil
hiç olmadı
arka planda görünenler
bana ait değil
ipler var omuzlarımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!