Salı Şiiri - Emre Ozoran

sıradan bir salıydı,
hevessizlikle kalkmıştım yataktan
öyle bir hevessizlik ki nefes almak ağır geliyor
şehir yaşıyor
ben bir yarayım onun içinde
hep kanıyor ellerim
çivileri kim söktü
ya da kim çaktı çivileri

pencerenin dışında gerçekten kar var mı?
aydınlık niye soğuk?

solumda kimse yok, sağıma dönemiyorum ağrıdan
sağ kolumu hissetmiyorum
sıkıntı artıyor.

salı yine bütün sarılığıyla girmiş hayatıma
boğuluyorum.

bir kibrit istiyorum sigaramı yakmak için,
başka ihtiyacım yok.
tek kurşun yeter işini bilene.

hevessizlikle kalkmıştım yataktan
sensizlikle uyanmıştım,
ellerim titriyor kan kurudu iyice...

yıkanmalıyım kirlerimden,
kan akacağı kadar aksın
düşmeyen kalkamaz.

ve her şey bir salı günü olup bitsin,
bitecekse tüm salılarımı alabilir hevessizlik,

perdeyi açtım,
soğuk bir aydınlık geliyor misafirliğe