Yorgun hayallerim, çalınmış ve kirletilmiş
Hüküm süren hayatların kanunuymuş; para
Kirletilen bir hayat, yıkılan bir umut
Kim bu cahilliği yapan varlıklar
İnsan denmekten bile iğrenilmiş artık
Çevrene bak, iyice nefret etti ki onlardan ayrılabilesin
Nefret ettiklerinse, bırak daima nefretinle yaşasınlar
İçinde nefret yaşatmalı mı? yoksa
Nefreti söylemek mi? suç.
Çaresiz birşey nefret, bilemezsin ki kimden nefret edeceğini
Bilemezsin, nefretin kimi bulacağını
Umutsuzluk getirir, cahil ve kendini bildiğini sanan insanlar
Onlara insan demekten bile iğreniyorum
Hep ben doğruyum diyen yaratıklar
Alahın yarattığı varlıklara hakim olmaya çalışırlar
Baskı ve kurallarıyla
Hükmederler, emrederler, sanki söyledikleri olacakmış gibi
Dünya; bu cahil ve kendini bilmez yaratıkların evreni
Bazen ölümü düşleyen insanlar bile nefretlerini haykırdıklarında, işte bu yüzden suçludurlar
Kendini doğru sanan yaratıklara yanlışlarını söylediklerinden...
Kayıt Tarihi : 14.8.2008 14:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!