Salgın Günlerinde İnsanlık Halleri

Seninle bir eve sığabiliriz sevdiğim
Gövdemiz ve yüreğimizle
Bir gemiye biner gibi binebilir,
Bir eve sığınabiliriz bu tufanda

Yeşil ağaçlı parklardan,
Mavi ışıklı mağazalardan,
Ölümden kaçar gibi kalabalıklardan
Ve salgın kokan bu sokaklardan
Sığınabiliriz seninle bir yuvaya

Doyumsuz hatıralarıyla dedem,
Mübarek dualarıyla ninem,
Üç aylık bebem
Ve hayat dolu gözleriyle sen
Bir eve sığdırabiliriz hayatı

Düğünler iptal, eğlenceler paydos
Ne Berlin eski Berlin, ne Roma ne Paris!
Kurbanlarını boğan bir his;
Görünmez, sinsi bir virüs,
Böyle acımasız bir akına karşı
Bir eve sığınabilir, bir hayatı kurtarabiliriz.

Camiler, sinagoglar, kiliseler ve tapınaklar
En kutsal toplantılar, en büyük olimpiyatlar
Çarşı ve pazarlar, panayırlar, paneller
Birden bire dağıldı her yer..

Ne Çin Seddi durabildi
Ne mülteci duvarları
Ne Avrupa hudutları
Yalnız beyaz bir maske,
Biraz sabun, birkaç damla kolonya
Kalkan olurken Korona'ya

El pençe divan duran
Şu biçare dünya, bundan
Gezegenimiz yaşamalı diyorsa eğer;
Öldürmemek için çocukları,
Aç bırakmamak için yoksulları
Anlaşmalı
Ve her davalı bir birbiriyle barışmalı

Zira omuzlardan rütbeleri,
Ekranlardan şöhretleri söken
Bu pusuyla görüşeli
Tutku terk etti kalpleri

Ve yürekleri mangal
Nice yiğitler serilirken koridorlarda
Yiğitlik kar etmiyor
Bu telaşlı günlerde evde kalmak yetiyor
Ne tören ne dua ne taziye
Sade bir garip cenaze
Gibi omuzlarda taşınmak istemiyorsak
Bir eve sığdırmalıyız hayatı

Göğüste düğümlenen bir öksürük,
Daralan bir nefes,
Alında yükselen bir ateşle
Üzerimize gelirken bu elem;
En güçlü hükümdarın bile
Negatif bir testten ümit ettiği
İnsanlığın bir gecede kaybettiği
Bir eve sığdırabiliriz hayatı

Nice şah ve nice kralın saltanatı,
Kudretli bir mikropla sallandı.
Her canlı bir fani olduğunu anlarken;
Bir virüsün istilasına karşı kalmadı tadı
Ama,
Biz yine de bir eve sığdırabiliriz hayatı..