Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Metropol boguyor sabah sarhoslugunda..
Geceden inme bir bunalım düşüyor bu şehre..
Herkes kavgaya gider gibi aceleci,
Herkesin yüzünde buruk bir ifade..
Bakışlar sert,duruşlar yılgın..
Sanki bu mutsuzluktan öte bir salgın..
Hastalanmış insanlık,
sevgi ilaç belli ki
ama nasıl anlatabilirsin bütün dunyaya..
Üstelik yaşlanmışken yirmialtı yasında..
26 yaşında yaşlanmak da neymiş sevgili mehmet....
bak ,ilacı bulmuşsun '' sevgi''...
dört elle sarıl ona..
yüreğinden sevgi ,kaleminden şiir eksik olmasın...
kal sağlıcakla... :)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta