Şalgam Şiiri - Abbas Paksoy

Konya’dan, Adana’ya gelir tanen.
Çukurova’dır, senin asıl hanen.
Sohbet etmek değil, içme bahanen.
Acılı kebaba, yoldaşsın şalgam.

İlla havucun, siyahı olmalı.
Dilimlenip, bir fıçıya dolmalı.
Bulgur unuyla, mayayı vurmalı.
Ekşidikçe de, tatlanırsın şalgam.

Tuz ile, ekşi limon, seni korur.
İçindeki tanelerin, dik durur.
Yeni doğan çocukta, seni görür.
Çukurova’da, yerin başka şalgam.

Bir kalıp buz da, senin can yoldaşın,
Acı biberle yapılır, senin son aşın.
Asla borca olmaz, paran hep peşin.
Ustanın yüzünü, güldürün şalgam.

Şehrin her köşesinde durursun.
Yaz kış demezsin, her eve girersin.
Mahzendeki, mezeye de varırsın.
Sohbetlerin, bir başka olur, şalgam.

Çukurova’ya gelen, seni sorar.
Nerededir diyerek, hemen arar.
Bardağını, iki eliyle sarar.
Kana kana içerler, seni şalgam.

Bidonlarda dolusun, her şehirde.
Deva olursun, bilinmeyen derde.
İçenler, adını anar, her yerde.
Sen, ayrı bir hediye olun, şalgam.

Ben seni, ne kadar övsem, azdır.
Şairi söyleten, divane sazdır.
Paksoy’umun, bütün sözleri özdür.
Çukurova yazdı, adını, şalgam