Saldı kendini, beklentilerin sokaklarına

Saldı kendini, beklentilerin sokaklarına…

Aradım ben aşk-ı, gökyüzünün mavisinde,
Sonsuzluğa giyinmiş, gizemli mavide…
Özgürlüğü gördüm, hep baktığımda,
İçimdeki çocuğun, bir solukta çıkıp,
Bir uçurtma misali, süzüldüğünü de…

Ve…

Hayatın gökyüzünde başladığını, dünyaya indiğini,
Güne merhaba diyen güneşin, yaşamı getirdiğini,
Rahmetin damlalarında, toprağın yeşerdiğini,
Yarının gülümsemesini de, gördüm bugün,
Gördüm martıların kanatlarında, aşk’ın süzüldüğünü…

Yüreğimin…

Bedenime hayat verdiğini, her çarpışında yaşadığımı,
Gördüm yalnızda olsam, varlığımın izini,
Parlayan gözlerim, yükseldi dorukların ötelerine,
Bir titreme molasında, yeniden doğdum san ki,
Ruhumu aldı götürdü, mavi duygulara bakışlarım…

Anlıyorum…

Hayatın gücündeki büyülü, dokunuş parmaklarını,
Ben aşk-ı kendimde gördüm, sevdiğim kadar sevilebileceğimi,
Hissettiğim kadar, düşüncelerimde var olduğumu,
Adımlarım kadar yürüyeceğimi, ötelerin gizemine,
Baktığım kadar göreceğimi, gördüğüm kadar aşk-ı bulacağımı…

Varlığımı saran…

Rüzgârın sesini dinledim, anlattı uğultusunda aşk-ı,
Enerjisini hissettim, dokunuyordu sanki tenime,
İçim içime sığmadı, aktım şelaleden çağlayan su gibi,
Dağların yamaçlarından süzülerek, göründü,
Saldı kendini, beklentilerin sokaklarına…

Oktay ÇEKAL
31.01.2012-02.00