Salât Şiiri - Serdar Atabay

Niyet ile başlar bu aşkta akit.
Edeptir sessizce huzura varmak.
Ayrılık ölümse bitmiştir vakit.
Marifet imanla, toprağı sarmak.

Tekbirle açılır gönül perdesi.
Görünen ihtişam, yâri andırır.
İlahi aşk ile duyarsan sesi.
Besmelenin nuru, küfrü yandırır.

Önünde boyun bük, elleri bağla.
Hakkı söylet her dem, inanmış dile.
Yaradan aşkıyla mutmain ağla.
Ağla ki nefsini, çevirsin güle.

Tevhittir taşıyan koca bedeni.
Kalplerin zikri var zorlu nefeste.
Parmaklar sararken, tespihte teni.
O virtlerin sesi, bulunmaz beste.

Vaktiyle eğilir, beden dizlere.
Her kelamda şükür, ulaşır arza.
Sevaplar kalkandır o ak yüzlere.
Şiddetle çarparken, günahlar gürze.

Ey omuzlarımda yükselen başım!
Secdeye gitmezsen olur mu şanın?
Ruhumu kucakla musalla taşım.
Kucakla ki görsün, şefkati canın.

Âşıklar can bulur, kara toprakta.
Serdar Atabay’ım, hakikat budur.
Kâinat sırrı var her daim Hakta.
Hak sırrını gören, imanım kudur!