Salaş Şiiri - Mehtap Yıldız

cenaze arabalarını süslemek gibidir yokluğunu yazmak
ne kadar güzel olsa da ölüm taşır"

Cemal Süreya

gün doğmadan süzülür pencerem
ağaç bağrında titreyen kuşlar
el verir sabaha
bu yollar en sevişgen yüzlere çıkar
annemin elleri yabancı bir diken
sardıkça sen gibi
üşütür içimi

kuşlarımı özgür bırak

derinliklere düşürüp
geri taşır koynumda yol alan gemileri
geri çağırmak seni
en katran mavi

geceyi yarıp kurtulur gün
ben ezilmiş hint yasemini

esnetir içimi zaman
sustur kalbimdeki hikayeni

yalnızca ellerimiz kadar sevdik
avuçlarımdan bil beni

anlamak istiyorsan
yor kendini

saymadım
sayamıyorum gözlerin kaç renkti

kaç defa yedi renkli bir bulutun kalbinde güldük
ceset kokuyor gök yüzüm

ne çok derindi
gök kuşağının altında koşmak
rüzgara sarılarak

en az bu gece düşen aydınlık kadar
bir uçurtma uçur

bir umut gerek bize

yağ artık gözlerime

...

my