Salâh Şiiri - Zübeyde Demir

Haydi kurtuluşa dedi, göklerden sadâ
Kıyâm edince huzurda, afiyet bulurdu gönüller,
Kanatlanır zikirler, Arş'a uçardısaf saf,
Ashâb-ı Kirâmın o çağlardan bir diyeceği vardı.

Haydi kurtuluşa dedi, 'لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا'
Yol uzun, Fettah (c.c) açar, hüzünler son bulurdu,
Şükürler dizilir önünde, yükselerek nura gark olup
Uhud'dan Bedir'e uzanan duada aminler vardı.

Haydi kurtuluşa, Allah varsa keder olmazdı,
Serilir önünde dağ, taş, derya vecd ederek
Secde et diye görünür bütün zuhûru mevcudatın,
Ruha nakşederek bedeni, Allah (c.c) ilk insanı yarattı.

Haydi kurtuluşa, kutlu Nebiler Nebîsi doğdu,
Salât u selâm olsun ona, O(s.a.v) ne güzel Resûldu,
Bütün salahı ömrümün, onunla vuku buldu,
Ümmetine ağlamış bir rahmet peygamberi vardı.

Haydi kurtuluşa, bu görülen son duraktır,
Âkıbeti bilinen bir zaman yeniden doğacak,
Korkmak yok bizlere, cümle kainat hükmü altındayken,
Ey insanlar, hiç şüphesiz Allah’ın va’adi Hakk’tır.