Salacakta Yalnızım. Şiiri - Hava Küçük

Dün yine mazi gözümde canlandı
İçim seninle doldu taştı
Burnumda tütü verdin birden
Aklıma esiverdin aniden.
Salacağa indim
Eskiyi yâd etmeye,
Hatırlarmısın o bankı
İlk burada söylemiştin, beni sevdiğini
Yine burada demiştin ayrılmamız gerektiğini,
O an öldüğümü sanmıştım
Bak hâla hayattayım.
Aynı banka oturdumda
Bu sefer sen yoktun yanımda,
Seninle geçirdiğim günler
Ne günlerdi ah o günler.
Evimiz olurdu kız kulesi
Bozardı düşlerimizi,
Martıların çığlık sesi.
Çok seviyorum diye, her defasında
Kağıt helva alırdın bana.
Oysa senide çok sevmiştim.
Ogünden sonra
Bir daha kağıt helva yemedim.
Hep aynıydı hayallerimiz
Ayrılmayacaktık asla biz.
Sanki bana inat
Güneş batmak için
Yine aynı çizgiyle buluştu.
Bu eşsiz güzelliği
Defalarca el, ele izlemiştik.
İşte, sevgililer sarmaş, dolaş
Yalnızlığıma nisbet yanımdan geçiyorlar
Bizim bankımızada bir çift oturdu
Hiç ayrılmayacağız diyorlar.
seslerini duyuyorum
içim kan ağlayarak, gülüyorum.
Seni her özlediğimde, aklıma esiverdiğinde
Hep buraya gelirim, belki görürüm diye
Ne yaparsın bir ümit işte.
Biraz soğuk çıkıyor, içim ürperiyor
Sarılıyor onlar birbirlerine,
Mantoma sıkıca bende.