Neden aşk şiiri yazmadığımı
Bir Rüstem bilir
Bir de Niyazi
Zaten Recep bu muhabbetin en güzel türküsünü söyler
Trabzon'un en güzel adamı.
En büyük gırgırı da Kadir geçer
Her gece koynunda biri
Şiirliymiş, püsküllüymüş
Süvari ya!
İskandinavya masalları da pek çoktur.
Gelelim Nuri abiye,
Adamın ne zaman hayatına bir kadın girse
Tüm ilişkilerini keser dostlarıyla
Kadın bitince elleri tuşların ucunda
Salacak'ta ağlamaya başlar.
İnsan bilemiyor be canım!
Şiire başlasan bir dert
Aşkı yazsam durmadan birine göz atıyorum
Pencerenin açık camından
Bana asılan memur kız bile bilir
Bu duruma kargaların bile şahit olduğunu
Galiba Edebiyat öğretmeni
Elimle tersten yüzünü aşağı yukarı seveceğim
Feleğini şaşıracak haberi yok.
Nerde kalmıştık...
Evet şiirde aşk şiirinde
Vallahi satırları yazsam günahı çok
Yukarda Allah var.
Kalem kağıt masum olmamı istermiş
Hadi cuma hürmetine
Nasıl bir kalbe hayal olmalı
Bu adam diyorsun
Yine de tutmuyor sokak kadar
Ağzın, dilin, kelimelerin muhabbeti...
Ayrılığı çekende sevende
Sevişen de türküsünü söyleyende
Yine bir arada yine dostların
Birbirini bulduğu yerde
Yine Orhan yine Veli.
Aşk burada acı çeken burada
Aldatan aldatılan burada
Ben de buradayım
Salacak'tayım.
Trafikteki kızgınlığı
Arabaların çevreye bıraktığı
Egzoz dumanını
Güzel kadınların saçlarının
Şimdi nasıl koktuğunu yazıyorum.
Niyazi de hovardalığı bırakıp
Egzoz değil egsozun derdine düştü
İşin yok mu oğlum senin
Bal gibi egzoz işte!
Kayıt Tarihi : 28.4.2014 01:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
