Sal-dım Şiiri - Serdar Şimşek

Saldım!
Nehirler boyu aktım
İçimdeki gelgitlere yenik düştüm hep
Yorulunca kıyına uzandım.

Neyim eksikti ki senden
Hani ben, ağzımı açtığım anda
Nokta koysan da sözlerime
İki tane de ben eklerdim
Haberin olmasa da
Sonsuza kadar sürerdi sevdamız
...

Sen "gitmemeliydi"
Göz yummamalıydım,
Kıyamadım desen bile
Ben sessizce
Kıyındaydım!

En büyük balıklar en derin sularda yaşar dedi bir hayli yaşlı adam.
Sadece sözleri değil gözleri yaşlı
Herhangi bir adam eğdi başını.

Kaldır başını evlat
Sabretmeyi bilmeyenin
Oltasında mutluluk olmaz dedi yaşlıca bir adam.

Benim acelem var
Torumla geldim sere serpe
Gerekirse boydan boya
Kuşatırım nehri
Yine de boş dönmem buradan dedi genç adam.

Sabretmeyi bilmeyenin
Sofrasında mutluluk olmaz dedi
Epeyce yaşlı bir adam.

Akıntıya karşı kürek çekilmez evlat.
Rüzgara karşı yelken açıp rüzgara doğru gidemezsin dedi.
Gözleri gittikçe yaşlı olan adam.

Genç adam omuzundaki yükten yorulduğunu ve artık taşıyamadığını söylenip yer yüzündeki en şansız en mutsuz insan olduğunu anlatırken ihtiyar sakince nehirdeki salı gösterdi.

Bak evlat o benim salımdı.
Çok hayat taşıdım karşıdan karşıya
Çok seveni kavuşturdum.
Birlikte kaçıp mutlu olmak isteyenleri vurmak isteyen adamları yeri geldi nehrin ortasında batırdım.

Taşıyamadım tek bir yüküm oldu.
İste o gün dibine kadar battım.

Bana taşıyamadığım yükler var deme sakın...
(Nefes alamadı bir an yaşlı adam)
Ben o salın üstüne yâri mi hiç sevmediği bir adama taşıdım.
Dedi...

Bir anda
Kurudu nehir
Balıklar susuz kaldı.
Kırıldı gökyüzünde bir kuşun kanadı.
Yemyeşil ovalar sararıp soluverirdi.

Boynunu büktü genç adam.
İhtiyar seslendi.
Sal senin
Dert senin evlat.
Sen sen ol
Yârin omuzlarına bir kum tanesi yük yükleme sakın.
Yoksa bu gördüğün nehir
Bir ömür bataklığın olur.
Şimdi salıver kendini akışına.
Ve Hatta Aşka...