Şavkıyla doğurturdu yeşertti cilvesinden
Narıyla dağlatırdı kızıl korla derinden.
Dem be dem kavurturdu endamı içeriden;
Eşiğine kul köle gönül sal beni benden
Yıldırımlar şakladı nurlu kaş gözlerinden
Rahmetiyle yıkadı ruhu teni serinden...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
