Bir sal’a veriliyor.
Kim için bilmediğim bir sal’a.
Daha vakit çok erken.
Tüm alem uykuda,
sabahçı kahvelerinde bekleyen insanlar dinliyor.
Ve biliyorlar,
sıra onlara da gelecek...
Biri diyor yazık olmuş.
Diğeri seviniyor, bize kalmış Dünya.
Ama bilmiyor,
herkese gülüyor,
kimseye kalmıyor,
koca dünya...
Hey gidi koca dünya
kimler gelip, kimler göçüyor,
akıl almıyor.
Yalnızca anlık bir tepki veriyorlar,
samimi ve kısacık...
İşte ölüm diyor, rahmetli bu kadarcık.
Ve devam ediyor anlatmaya,
kendi ölümünü anlatmaya...
Bilmiyorum,
biliyor belki vaktinin azaldığını.
O anlatırken sermayesinden gittiğini zamanın.
Ve sabah mahmurluğu yüzlerde.
Yeni bir gün başlıyor.
Yine yeni koşuşturmalar.
Aslında bitmiyor hiç,
insanın olduğu yerde bu telaşlar.
Devam ediyor rahmetli.
Gittiği yere bereket götürüyor,
duasıyla yaşıyor belki tüm alem.
Yaşamak istiyorsanız
ölmeden öleceksiniz diyor,
ölümden korkmayı bile,
Getirmeyeceksiniz aklınıza...
yaşamak istiyorsanız
üzülmeyeceksiniz boş yere,
inanacaksınız Yaradana...
Kayıt Tarihi : 11.6.2005 21:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!