Şal Şiiri - Mehmet Emin Ağaran

Sabah tramvayı kaçırmıştım
Her şerde bir hayır olduğunu biliyordum
Bu şerrin hayrı da senmişsin.
Ne hayır ama...
Gözlerini kaçırıp, dudağını bile kıpırdatmadan
Tam 'bitir artık' derken kendime
Yine yaptın yapacağını
-daha öncekileri saymıyorum-

Her gece eve nasıl aynı yoldan, ne şekilde dönüyorsam
Bu gece de yine öyle dönüyordum
Tek fark sen oldun bu gece
Hem yalnız değildin bu sefer
Arkadaşların da vardı yanında

Soğuktan korusun diye saçlarını örttüğün şalı
Kendimden bahtiyar bilirim.
Ne de olsa benden daha şanslı
Cansız bir varlık olmasına rağmen
Bütün varlığıyla saçlarına dokunabiliyor
Ah, o şal ne mesuttur şimdi, ne mutlu...
Ki ben daha sana dokunamamışken

Ben tam her şey bitti derken bu karşıma çıkışların
Yetmezmiş gibi bir de boynunu eğişin yok mu
Görmezden gelişin...

Ya ben kalbime söz geçirip yaşayacağım
Ya da
Sen, bu ya bilerek ya bilmeyerek yaptıklarınla
Süründürmeye devam edeceksin beni

Ne yapalım, seninle sensiz yaşamaya alışacağız.
Gittiği yere kadar...

Seninle, sensiz.