Sakura Şiiri - Yusuf Kazak

Dökülüyordu sakuralar baharda
Hatırlatıp geçici zamanı
Seyredalmıştım ölümün yolculuğunu
Arafta kalmış gözlerimle
Kaskatıydı ayaklarım
Atamıyordum hür adımlarımı
Gerçek miydi cennetimsi pembelik
Toprağın kumral sırtına düşen
Yoksa aldatılmış mıydım yine
Cehennemin örtüsü müydü kızıllaşan
Beni iğfal eden…

Haber vermişti sığırcıklar mevsimi
Uyanacaktı tabiat ahalisi
Uyuyacakken fedai sakuralar
Kışın ordularıyla ilk karşılaşan

Uyanıyordu içimdeki tabiat da
Süzülürken şakaklarımdan taneler
Neydi toprakla fısıldaşan
Kiraz ağaçlarının ömürsüz bedeni mi,
Kalbimdeki kiraz bahçesi mi
Ömür biçemediğim?