Eskiden
Belki de çocukken
Umutları ekerdik
Tarlaya, bahçeye
O kadar büyüktü ki umutlarımız
Sığardı ne yere, ne göğe
Her yeni günle
Büyüttükçe büyütürdük umutları
Onlar bizi içine alırdı
Bakardık
Ayna da gülen yüzümüze...
Çocukken
Umutları ekerdik
Tarlaya, bahçeye
O kadar büyüktü ki umutlarımız
Sığardı ne yere, ne göğe
Sonra
biz büyüdükçe
küçüldü umutlarımız
şaşırmadık
alıştırdı zaman bizi
büyük geldi yüreğimiz
artık saksılarda umutlarımız...
11.07.01
Mine Aktaş ÖzkamalıKayıt Tarihi : 4.8.2001 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!