Saksı... Şiiri - Burhan Kale

Sen;
Eski bir şarkı,
Kırık bir plakta…
Gölgesine sığınılan
Bir ağaç,
Altına minder atılan…
Bir köşede çizen, yazan, atan, tutan…
Demokrasiye katkı sağlamak için yola çıkan;
Sonsuz bir iştahla özgürlüğe aç dünyanın yuvarlağına sığmayacak kadar…

Sen;
Abur cubur alan,
Köşeyi dönemeyen köşedeki bakkaldan…
Doğuştan her şeyi bilen kanallarda çaka satan…
Nasıl zengin olduğunu anlatan kitap yazan fakirin cebindeki son kuruşu da arzulayan;
Umutların bitmesini bekleyen
O gözcü,
Hayata
Son
Noktasını
Koyacak
Kadar…

Sen;
Nereden Geldiği
Bilinmeyen…
Çocukların
Gözlerinden okunan,
Olur
Olmaz
Akan
Uzayan
Kısalan
Kaş ile göz arası kadar …

Sen;
Yıkılmış bir gökyüzünün altındayken denizlerin suyunda kurtuluşu arayan
Ayakların ıslanırken gel gitlerde yüreğinde med cezirler olmayan
Nereden geldiğini düşünmediğin rüzgârda uçurtmasını uçuran
Kim olduğunu öğrenemeden kim olduklarını araştıran
Park ve bahçelerin son bahar yaprağı
Bu toprak bereketlidir
Bırak bu toprağı…