Saksıdaki çiçek, karlı dağa bakar
Ayağına geçirilmiş topraktan blok
Çiçeği koklar uzaktan kar
Bu efsun, dağdaki çiçekte bile yok.
Alıp götürseler keşke doruğun başına
Rüzgar üfleyip geçse kaskatı naaşına
Uzanıp dokunuverse hürlüğün yeşil arşına
Aç kokan nefesi, yine yalnızlığa tok.
Tepesinde açılacak bir çift sulu diş
Oradan kapkara mezara iniş
Esir olmaktan yeğdir bu bitiş
Der, ölümden değil, ölmemekten kork.
13.11.2011 – Ankara
Mehmet Çağdaş KüçükdumanKayıt Tarihi : 11.6.2013 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!