Saklısın Şiiri - Mehmet Atar

Elimde tutamam, gözle göremem,
Hudut çizilmeyen ilde saklısın.
Tarif edip göz önüne seremem,
Adını söyleyen dilde saklısın.

Sensiz hayat biter, kainat durur,
Senin yokluğunda beslenir gurur,
Ağaç çiçek açmaz, yapraklar kurur,
Meyveleri sunan dalda saklısın.

Gülümsersin sana doğru gülene,
Nazlanırsın gözyaşını silene,
Görünürsün bakmasını bilene,
Yaratılan her güzelde saklısın.

Bütün güzellikler senin eserin,
Seyyar geziyorsun, bellisiz yerin,
Kerem’de Aslı’sın, Ferhat’ta Şirin,
Leyla’da, Mecnun’da çölde saklısın.

Kin ile nefreti taş görür Yunus,
Seni bilmeyeni boş görür Yunus,
Yaratan’dan ötrü hoş görür Yunus,
Mevlâna çağrısı gelde saklısın.

Kimini güldürdün, kimini üzdün,
Koca Nesimî’nin derisin yüzdün,
Mansur’un kanıyla Ene’l- Hak yazdın,
Akıl almaz nice hâlde saklısın.

Aklı var olanlar bilmeli bunu,
Kulluk gerçeğinin başıyla sonu,
Âlemden âleme taşırsın onu,
Hakk’a yakın olan kulda saklısın.

Yakıp ateşinde pişiren de sen,
Kaynatıp kaynatıp taşıran da sen,
Veysel’i yollara düşüren de sen,
Derya gibi ol gönülde saklısın.

Kurda koyunları güttürmüştün ya,
Yusuf’u zindana attırmıştın ya,
Yunus’u balığa yutturmuştun ya,
Musa’yı taşıyan Nil’de saklısın.

Kainatta var oluşa sebep sen,
Gönüllerde bir oluşa sebep sen,
Yaradan’a yâr oluşa sebep sen,
Son peygamber Hak Resul’da saklısın.

Yaşayanlar tek tek geçer sıradan,
Ömür biter, o da göçer buradan,
Bir emriyle var eyliyor Yaradan,
Hakikata giden yolda saklısın.

Yüklü tarihin şanın taşıyan,
Gelecek nesilin canın taşıyan,
Nice şehidimin kanın taşıyan,
Hem yıldızda hem hilâlde saklısın.

Ataroğlu’m seyreyliyor resminde,
Canında canısın vücut cisminde,
Rabbimiz’in doksan dokuz isminde,
Elifte saklısın dalda saklısın.