Saklımın Düşü Şiiri - Yunus Özkan

'' Mutluluk Ölümsüzlük kadar zor,
Yaşamak isterken gülmek kadar acı''

İçli bir şarkının nakaratına meze etmem ben seni
Dillere düşürüp
Efkarın dibine düşünce,
Sigara dumanına resmetmesinler sevgimizi
Düşlerinin eşiğinde bırakıp gitmeselermiş sevdiklerini...

Senden sonra ben kör olduysam
Duygularımı kaldırıp astıysam bir yalana
Kandırdıysam yaşamak isteyen aşkları
Gül tenine hasretliğimdendir...

Anlamadıkları biri olduysam
Olduysam şair bozması
Kanım çekildiğinde karalıyorsam gözlerini
Özlediğimdendir...

Bilinmezlerin tomurcuğu, ektin bağrıma acılarını
Senden sonra gülemedim öyle mutlu
Hayaller kuramadım senden sonra

Düştüğüm sensizliği sevdim belki
Kıyında soluklanmaya
Resimlerini duvara serpiştirip
Hiç bakmadığım kadar cesaret dolu baktım onlara...

Senden sonra kızımızın ellerini değil
Acılarıma sarılıp, dolaştım sensiz sokaklarda...

Aşk; Yürüdüğüm sokakların çıkmazında
Duvarların yıkılacağını umarak beklemekmiş...
Hayale yenilip ömrü hayatım dediğim seni
Sevgimin saklın da, hayal dünyamda yaşatmakmış...

Şimdi sen yazdığım satırların hatırına, tebessüm etsen mutluydum...
Ben senden sonra kimseye bu denli içten bakamadım.
Yak beni, olmasan da ben mutluyum sancılarımla...
Hala senden gelecek bir haberi bekliyorsam
Ölüme yürüyen seni görüyorsam rüyalarımda
Yaşamak boşa...

Saklımın düşü, gözlerini ayırma üzerimden
Çek de al ruhumu bedenimden...