Cemreler düşmüş,düş kanyonlarına,ıssızlığın ıslığı beni sana götürür.Bilinmezliğin en bilinmez mutlarında yüzerim, kaybolurum,kayıplarında. Sahi senin asıl beninde bir ben var mı?
Alışkanlığım olmuş bir sevme fosilinde aylar geçti hala sen diyorsam nedeni acep ne düşündün mü? Turuncu bir çiçek kıskanır gülüşlerini, aklarım seni tanınmaz hislerimde.Hüsranlarımla, hazırlarım arasında hazır bir umut sunarım,susarım sunaklarında seni içerken.
Çiğnerdin yaşanmış acıların ceninlerini, hatalar büyümeden gitmeleri öldürürdün.Oysa hayat gitmek kadar öylesine edilen bir çocuk kakası değil gülüm.
Beklemenin ocağında aşk kaynar, gelişlerin kıblesinde iki rekat namaz kılardı ali cenap ruhumuz. Güneş sessizce terk ederdi adım attığın her yeri; oysa seninle üstünde güneş batmayan huzur imparatorluğu kurmuştum.Kurların belirlerdi mutluluk borsamızın günlük seanslarını
Yüreğimizin ısısı ,sevgimizin jeotermal enerjisi doğal olana doğru yerli kumrular beslerdi. Biz seninle kumru olmuştuk,hayatla kumar oynayarak.
Gecenin kayıpları okunurken minarelerden,gitmeler ibadetine giderdi.
Ar perdesi yarin tül perdelerinde kapanır, usulca sokulurduk dertsizliğin magmasına.Sıcaktan daha sıcaklara kavi anlar olurduk.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta