Saklımdasın Şiiri - Halil Kıvrık

Az önce
güneş geçti sokaktan

Havalar ısındıkça
genleşiyor sevinç büyümek istiyor
İçimdeki çocuk.

Emekleyen yanlarım aldı başını gidiyor
kırlara koşası var balkondaki çiçeğin.

Ne kadar güzel bir coşku bu sevgili ruhum
naçizane duyularım can buldu sayende
Doğanın doğası,
aşkın sessiz diliydi söz
sözüm ise boş laftı kendime söz geçirtemeyen azım

Gönlüm
kendinden başka sözü duymuyor ve dinlemiyor
Cemrenin;
kana karışmasını arzu ediyor artık özüm
bu yaşamak sevdası düşmüyor
elimden eteğimden
ne güzel insan doğmak çoğum

Aşk;
kör karanlıkta elim ulağım
desteğim çomağım...