Saklıköy Şiiri - Kazım Karagöz

İlk önce düggugları sonra ibibik öter
Değil gülü çiçeği toprağı bile tüter
Her büklümün koyağın ayrı hikayesi var
Benim köyüm her şeyiyle bir insana yeter

Uzaktan görününce morsümbüller içinde
Hemen ben burdayım der uçurumlar içinde
Başka köylülere anlatmak zor bu özlemi
Köyümüz derken sanki nağmeler var içinde

Kulak versen duyarsın her yerin bir sesi var
Hayvanın haşatının bile bir neşesi var
Sıla bir başkadır da benim sılam bambaşka
Yazın serin zemheride sıcak nefesi var

Piknik tüpü koyacak bir yeri yok yine de
Aç bırakmaz ambarda nimeti çok yine de
Hayranlığım bir daha arttı anam babama
Yoğu var eylemişler büyütmüşler yine de

Köyümün şehirlisi yola bakarlar hemen
Hafta sonu şehirde durmaz akarlar hemen
Dinleyin anlarsınız onlardaki hasreti
Nasıl olur bu kadar sıla hasreti demen

Kırk kere sorman lazım kolayca bulamazsın
Beş on günlük gezmeyle hevesin alamazsın
Saklıköy demek lazım herkese nasip olmaz
Sık gidersen başka yerde mutlu olamazsın

Gelirkenki sevinç ve neşe yasa bürünür
Nerdeyse ite kaka arabaya yürünür
Yolda dönüp baktıkça gide gide küçülür
Son aşma noktasında artık son kez görünür

Artık geriye değil öne bakılır hep bir
Son bir ah dedikte sigara yakılır hep bir
Bundan sonrası şehir biraz hızlanmak lazım
Kim öle kim kala der üçe takılır hep bir