nicedir
acıyla beslenir nehrim
kollarımda her dem keder
yoruldu hüsnü şairliğim
sızıyla oldu ömrüm heder
ne zaman heves etse gönül divite
bir uçurum yankısı olur sesim
kelimeler aşktan beter...
oysa taze baharadır meylim
dalında gonca güle
ram olmuşken canan
küsmüş ömrü saadetime kader
uyandım uykusuz düşlerimden
sabahı karşıladım dün
şükürsüz nefeslenirken aşktan
sustum duayla bugün:
konuşsam kınar en sevdiklerim bile
sussam içimdeki çocuk kanar,
anladım ağlarsa bir tek
yalnızlığım ağlar...
henüz zamanı değilken
bavulumda sert fırtınalar,
zihnimde hüzünlere çeyrek var.
vakit hüsranı gösterirken
içimde kaleleri düşmüş şehirlerin
hüzünleri yanar...
yoruldum;
kirpiklerimde mevsimlerin ağırlığı.
her an yağmaya hazır
bir sağanak sanki gözlerim,
adım vakti geçmiş
sonbaharlara kanar...
artık kabulümdür!
mağlubum aşktan
kendi cephemde yenik düştüm yardan
aynı semanın teninde
akbabalara yem etmişken umudu
içimde saklı durur yamalar
şimdi ağrımı alıp
gitmeliyim buralardan...
Kayıt Tarihi : 23.9.2010 13:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
